Thuis, hospice of ziekenhuis
Wanneer genezing stopt,
komt de vraag:
Waar wil ik zijn?
Thuis.
In een hospice.
Of in het ziekenhuis.
Elke plek heeft zijn eigen stem.
Thuis – het vertrouwde nest
Thuis klopt het hart voor velen.
De eigen stoel,
Het uitzicht door het raam.
Het geluid van de klok.
De geur van koffie in de ochtend.
Omringd door het gewone,
Kan troostend zijn.
Zorg komt binnen.
Dat kan zwaar zijn voor wie naast je staat.
Hospice – een huis van nabijheid
Een hospice voelt als een warm huis.
Vrijwilligers en verpleegkundigen hebben tijd.
Tijd voor rust,
voor stilte,
voor nabijheid.
Er is ruimte voor familie,
voor een lach,
voor een traan.
Dagen die zacht voorbij mogen gaan.
Ziekenhuis – zekerheid en zorg
Deskundigheid en apparatuur,
dag en nacht dichtbij.
Soms nodig.
Soms geruststellend.
Gangen druk.
Kamers soms gedeeld.
Zorg vaak kort.
Veilig, maar minder huiselijk.
Wat past bij mij?
Geen keuze is voor altijd.
Wat vandaag goed voelt,
kan morgen anders zijn.
Belangrijk is dat erover wordt gesproken.
Zodat wensen helder zijn,
en naasten weten
welke plek werkelijk past.
In het kort:
Palliatieve zorg kan thuis, in een hospice of in een ziekenhuis plaatsvinden, afhankelijk van behoeften en voorkeuren.
Thuis biedt geborgenheid maar vraagt veel van naasten.
Een hospice biedt warmte en rust.
Een ziekenhuis geeft medische zekerheid.
Het is belangrijk dat wensen besproken en duidelijk gemaakt worden.
?
VRAAG OM THUIS TE BESPREKEN
WELKE PLEK VOELT VOOR MIJ ALS EEN VEILIGE HAVEN, WANNEER HET LEVEN KWETSBAAR WORDT?
Link: https://www.agora.nl/nieuws/blog-wat-nog-meer-van-waarde-is/
